The graphic novel Feeding Ghosts: A Graphic Memoir by Tessa Hulls , published by MCD in 2024, has achieved a historic milestone by winning the Pulitzer Prize, announced on May 5. This prestigious award marks Feeding Ghosts as the second graphic novel ever to receive this honor, following Art Spiegelman's Maus in 1992. While Maus received a Special Award, Feeding Ghosts triumphed in the Regelmatige categorie van memoires of autobiografie, concurrerend tegen het beste Engelse proza wereldwijd. Opmerkelijk is dat dit de grafische roman van Hulls is, waardoor de prestatie nog belangrijker wordt.
De Pulitzer Prize, algemeen beschouwd als de meest prestigieuze prijs in de journalistiek, literatuur en muziek in de VS, is de tweede alleen voor de Nobelprijs op het internationale toneel. De overwinning voor het voeden van geesten is een monumentaal evenement in de stripswereld, maar het heeft verrassend weinig aandacht gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden is de verslaggeving beperkt tot enkele mainstream- en handelspublicaties zoals The Seattle Times en Publishers Weekly , samen met een enkele grote stripboeknieuws, Comics Beat .
Het Pulitzer Prize Board beschreef het voeden van geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma die met familiegeschiedenis is uitgedeeld." Hulls brachten bijna tien jaar door met het maken van dit verhaal, dat de impact van de Chinese geschiedenis over drie generaties onderzoekt. Haar grootmoeder, Sun Yi, een Shanghai -journalist, werd gevangen in de onrust van de communistische overwinning van 1949. Nadat ze naar Hong Kong was gevlucht, schreef ze een bestseller memoires over haar ervaringen, maar leed later een mentale uitsplitsing waar ze nooit hersteld was.
De persoonlijke reis van Hulls is diep verweven met de geschiedenis van haar familie. Opgroeien met Sun Yi, was ze getuige van haar moeder en grootmoeder die worstelden met niet -onderzochte trauma en psychische aandoeningen. Herrenten om te gaan door te reizen naar de meest afgelegen delen van de wereld, maar kwamen uiteindelijk terug om haar eigen angsten en generatietrauma te confronteren. "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie -geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen," legde Hulls vorige maand uit in een interview . "Mijn boek heet Feeding Ghosts, want dat was het begin van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."
Ondanks dit succes heeft Hulls twijfels uitgesproken over het voortzetten als grafisch romanschrijver, onder verwijzing naar het isolerende karakter van het werk. "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt te isolerend is voor mij," merkte ze op in een ander interview . "Mijn creatieve praktijk is afhankelijk van het in de wereld zijn en reageren op wat ik daar vind." Op haar website schetst ze haar toekomstplannen om een ingebedde stripjournalist te worden, die samenwerkt met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen.
Ongeacht haar toekomstige inspanningen, is het voeden van geesten als een baanbrekend werk dat wijdverbreide erkenning en viering verdient buiten de stripgemeenschap.
