W tym artykule bada wyjątkowy i trwały wpływ Davida Lyncha na kino. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks Pilot, pokazując zdolność Lyncha do subtelnego wprowadzania niepokojących prądów w Mundane. Artykuł następnie zagłębia się w koncepcję „Lynchiana”, terminu wymyślonego w celu opisania niepokojącej, podobnej do marzeń jakości, która przenika jego dzieło. Ten charakterystyczny styl, charakteryzujący się mieszanką surrealistycznej i codziennej, jest sprzeczna z łatwą kategoryzacją i uczynił go legendarną postacią.
Utwór śledzi karierę Lyncha, odnosząc się do kluczowych filmów, takich jak Eraserhead , The Elephant Man , Dune i Blue Velvet , podkreślając powtarzające się tematy ukrytych rzeczywistości i niepokojące piękno jego zdjęć. Zauważa niezwykłą ponadczasowość swojej pracy, powołując się na sypialnię w stylu 1956 w Twin Peaks: The Return jako przykład jego unikalnego podejścia do nostalgii i naruszenia oczekiwań. Artykuł kontrastuje niekonwencjonalny styl Lyncha z jego wyprawą w bardziej konwencjonalne hollywoodzkie filmowe filmowe z Dune , podkreślając nieodłączne cechy „linchian” nawet w ramach tego projektu.
Autor omawia wpływ śmierci Lyncha, podkreślając szerokość jego atrakcyjności i trwałej natury jego wpływów. W artykule zawiera ankietę z prośbą o wybranie ulubionej pracy Davida Lyncha, podkreślając różnorodną gamę jego filmu. Następnie bada wpływ Lyncha, zauważając, w jaki sposób przeszedł od wpływu wcześniejszych twórców filmowych na znaczący wpływ. Artykuł kończy się badaniem elementów „linchian” obecnych we współczesnych filmach, pokazując trwały wpływ jego wyjątkowej wizji na współczesne kino. Podkreśla poszukiwanie „linchian” - niepokojącej, podobnej do snów jakości, która leży pod powierzchnią zwykłego - jako świadectwo trwałego dziedzictwa Lyncha.
