Ostatni z nas, Neil Druckmann, mówi, że nigdy nie planuje kontynuacji: „To wymaga poziomu zaufania, którego nie mam”

Na szczycie Dice w Las Vegas Neil Druckmann z Naughty Dog i Cory Barlog Sony Santa Monica omawiali wszechobecny temat wątpliwości w rozwoju gry. Ich godzinna rozmowa obejmowała osobistą niepewność, rozpoznając udane pomysły i wyzwania związane z kontynuacją.

Jedno pytanie odbiorców koncentrowało się na rozwoju postaci w wielu grach. Druckmann zaskakująco ujawnił, że nie planuje wcześniejszych kontynuacji: intensywnie koncentruje się na obecnym projekcie, traktując każdą grę jako potencjalnie swoją ostatnią. Wszelkie pomysły na kontynuację są zintegrowane organicznie, a nie wcześniej planowane. Wyjaśnił, że jego podejście do kontynuacji wiąże się z ponownym ponownym rozwiązaniem elementów i łuków postaci z poprzednich rat. Jeśli przekonująca kontynuacja nie jest widoczna, sugeruje, że historia bohaterów może zakończyć. Taki podejście, zilustrował, poprowadziło niezbadaną serię, w której kierunek każdej kontynuacji pojawił się organicznie.

I odwrotnie, Barlog obejmuje długoterminowe planowanie, łącząc bieżące projekty z pomysłami wymyślonymi wiele lat wcześniej. Uznał nieodłączny stres tego podejścia, biorąc pod uwagę ewoluujące zespoły i zmieniające się perspektywy z czasem. Druckmann przeciwdziałał, że taka długoterminowa wizja wymaga poziomu zaufania, którego nie posiada, woląc skupić się na natychmiastowych zadaniach.

Dyskusja przesunęła się na siły napędowe za karierą. Druckmann podkreślił swoją trwałą pasję do rozwoju gry i opowiadania historii, powołując się na perspektywę Pedro Pascala na sztukę jako potężnego motywatora. Uznał ogromny stres, ale podkreślił przywilej pracy z utalentowanymi osobami.

Druckmann następnie postawił barlogowi pytanie dotyczące punktu, w którym nieustępliwy dysk do tworzenia staje się „wystarczający”. Szczeka odpowiedź Barloga opisała niekończący się cykl ambicji, w którym osiągnięcie kamienia milowego ujawnia jedynie wyższy, trudniejszy szczyt. Opisał to jako wewnętrzny „demon obsesji”, który uniemożliwia mu w pełni docenianie osiągnięć.

Druckmann, jednocześnie dzieląc podobny sentyment, wyraził bardziej zmierzone podejście. Wspomniał o radach Jasona Rubina po opuszczeniu niegrzecznego psa, podkreślając, że odejście stwarza możliwości rozwoju innych. Druckmann ma na celu stopniowe zmniejszenie swojego zaangażowania w codzienne operacje, ostatecznie tworząc przestrzeń dla nowych talentów. Barlog żartobliwie odpowiedział deklaracją na emeryturę, kończąc ich wnikliwą rozmowę.