Er is een eigenaardig probleem in de PlayStation Store en de Nintendo Eshop. In de afgelopen maanden zijn deze platforms overspoeld met wat gebruikers "slop" noemen-een term die wordt gebruikt om een instroom van games van lage kwaliteit te beschrijven die generatieve AI- en misleidende winkelpagina's gebruiken om consumenten te misleiden om subparproducten te kopen. Zowel Kotaku als Aftermath hebben deze kwestie uitgebreid behandeld, en merken op dat met name de eShop overspoeld is met deze misleidende spellen, een trend die zich nu heeft verspreid naar de PlayStation -winkel, met name de sectie "Games to Wishlist" met een reeks bizarre aanbiedingen.
Deze spellen zijn niet alleen ondermaats; Ze vertegenwoordigen een stortvloed van vergelijkbare titels die andere spellen overschaduwen. Meestal zijn deze "slop" -games simulatiegames, vaak voortdurend te koop, en ze nabootsen van thema's van populaire games, soms zelfs direct hun concepten en namen kopiëren. Ze beschikken over hyper-gestyliseerde kunst en screenshots die wijzen op het gebruik van generatieve AI, maar in werkelijkheid falen deze spellen vaak de beloften die worden gedaan door hun winkelpagina-visuals. Ze worden gekenmerkt door onhandige bedieningselementen, talloze technische glitches en een gebrek aan boeiende inhoud.
Bovendien worden deze spellen door een klein aantal bedrijven die notoir moeilijk op te sporen en verantwoordelijk zijn. Zoals YouTube Creator Dead Domain ontdekte, missen deze bedrijven vaak openbare websites of zakelijke informatie, en sommigen veranderen zelfs hun namen om hun activiteiten verder te verdoezelen.
De groeiende frustratie bij gebruikers van beide winkels heeft geleid tot oproepen tot strengere regulering om de verspreiding van "AI Slop" te beteugelen. Dit is met name dringend gezien de verslechterende prestaties van Nintendo's Eshop, die steeds traager wordt naarmate het worstelt om het volume van games aan te kunnen.
Om te begrijpen hoe deze spellen de winkelpuien overspoelen, duikte ik me in de inzending en certificeringsprocessen van grote platforms. Ik sprak met acht personen in spelontwikkeling en publiceren, die allemaal om anonimiteit om bezorgdheid om de represailles van de platformhouder hebben gevraagd. Hun inzichten werpen licht op waarom sommige winkels meer worden beïnvloed door "slop" dan andere.
De magische wereld van cert
Het proces van het krijgen van een spel op een winkel omvat verschillende stappen. Aanvankelijk gooien ontwikkelaars of uitgevers hun spel op platformhouders zoals Nintendo, Sony, Microsoft of Valve om toegang te krijgen tot ontwikkelingsportals en, voor consoles, Devkits. Vervolgens vullen ze formulieren in met de functies en technische vereisten van de game, zoals of het single- of multi-player, internetconnectiviteit en controller-compatibiliteit is. De volgende stap is certificering, of "cert", waarbij de platformhouder ervoor zorgt dat de game voldoet aan specifieke technische normen, zoals het afhandelen van corrupte saves of controller -ontkoppingen. Terwijl Steam en Xbox hun vereisten publiceren, doen Nintendo en Sony dat niet.
Certificering controleert ook op wettelijke naleving en naleving van ESRB -beoordelingen, waarbij platformhouders bijzonder streng zijn over leeftijdsbeoordelingen. Een veel voorkomende misvatting is dat certificering gelijk staat aan een cheque van kwaliteitsborging (QA), maar het gaat in de eerste plaats om ervoor te zorgen dat de code van de game voldoet aan hardwarespecificaties.
Als een game certificering passeert, is deze klaar voor release. Als het mislukt, moet het worden opnieuw ingediend met problemen opgelost. Ontwikkelaars ontvangen echter vaak alleen foutcodes zonder gedetailleerde feedback, waarbij Nintendo wordt opgemerkt vanwege het ondoorzichtige afwijzingsproces.
Voor- en midden
Platformhouders hebben richtlijnen voor winkelpagina -inhoud, waarbij screenshots nodig zijn om het spel nauwkeurig weer te geven. Er is echter geen rigoureus proces om dit te verifiëren. Recensies controleren voornamelijk op concurrerende beelden en geschiktheid van taal. Een ontwikkelaar vertelde een exemplaar waarin Nintendo een screenshot -mismatch ving, maar over het algemeen heeft het winkelteam geen toegang tot game -builds en het CERT -team beoordeelt de winkelpagina's niet.
Nintendo en Xbox Review Alle wijzigingen in de winkelpagina voordat ze live gaan, terwijl PlayStation een enkele controle uitvoert in de buurt van lancering. Valve beoordeelt de initiële winkelpagina, maar beweert niet de volgende wijzigingen. De handhaving van nauwkeurige winkelinformatie varieert, waarbij ontwikkelaars vaak misleidende inhoud na het feit kunnen corrigeren in plaats van voorheen.
Geen van de console -winkelpuien heeft specifieke regels tegen het gebruik van generatieve AI in games of winkelactiva, hoewel Steam openbaarmaking van AI -gebruik in zijn inhoudsonderzoek vereist.
Eshop naar Eslop
De redenen achter de stroom van verkeerd vertegenwoordigde games op de platforms van Sony en Nintendo, hoewel minder gangbaar op Xbox en schijnbaar over het hoofd gezien op stoom, zijn veelzijdig. Microsoft's game-by-game goedkeuringsproces staat in contrast met de ontwikkelaarsgebaseerde controle van Nintendo, Sony en Valve, waardoor het voor games van lage kwaliteit moeilijker is om zich op Xbox te verspreiden.
Het goedkeuringsproces van Nintendo wordt gezien als bijzonder kwetsbaar voor exploitatie, waardoor ontwikkelaars talloze games van lage kwaliteit kunnen uitbrengen zodra ze zijn goedgekeurd. Sommige ontwikkelaars exploiteren het systeem door continu nieuwe bundels vrij te geven om bovenaan de verkoop- en nieuwe releaseslijsten te blijven en echte games te overschaduwen.
Op PlayStation verergert het automatische sorteren van de sectie "Games to Wishlist" per releasedatum het probleem en duwt nieuwe, vaak lage kwaliteit games op de voorgrond. Steam, ondanks het feit dat een groot aantal potentiële "slop", profiteert van robuuste sorteer- en zoekopties, en de constante instroom van nieuwe releases verdiet de impact van een enkel spel af.
Nintendo's benadering van nieuwe releases, die ze gewoon vermelden zonder te sorteren, draagt verder bij aan het probleem.
Alle games toegestaan
Gebruikers hebben Nintendo en Sony aangeraden om het probleem aan te pakken, maar geen van beide bedrijven reageerde op verzoeken om commentaar op mogelijke oplossingen. Ontwikkelaars en uitgevers staan sceptisch over belangrijke verbeteringen, met name met de komende Switch van Nintendo.
Het debat over platformregulering is complex. Initiatieven zoals "Better Eshop" van Nintendo Life waren bedoeld om games van lage kwaliteit uit te filteren, maar werden geconfronteerd met terugslag voor het verkeerd labelen van legitieme indie-games. Overdreven agressieve filters kunnen het verdienen van titels schaden, en er is een angst dat strenge kwaliteitscontrole per ongeluk zich zou kunnen richten op kwaliteitssoftware.
Uiteindelijk is de uitdaging voor platformhouders om een evenwicht te vinden tussen de creatieve vrijheid met het voorkomen van de proliferatie van cynische geldgrepen. De taak om onderscheid te maken tussen studentenprojecten, echt slechte spellen, activa-flips en door AI gegenereerde inhoud valt voor menselijke recensenten, waardoor het een genuanceerd en moeilijk proces is.
